Selo Boljetin nalazi se u opstini Majdanpek, nekoliko kilometara uzvodno od Donjeg Milanovca. Smesteno je na uscu Boljetinske reke u Dunav. Atar sela Boljetin zauzima oko 7540 ha teritorije, uglavnom uz tok Boljetinske reke. Na dunavskom magistralnom putu nalazi se veliki nadvoznjak koji prelazi preko kanjona Boljetinske reke a put u selo vodi ispod nadvoznjaka. Prema popisu iz 2002. bilo je 672 stanovnika (prema popisu iz 1991. bilo je 803 stanovnika). Stanovnistvo se uglavnom bavi stocarstvom, poljoprivredom, ribolovom i pcelarstvom.
U blizini sela, na obali Dunava, se nalazi lokalitet Vlasac arheoloskog nalazista iz doba mezolita koji je ostao potopljen izdizanjem nivoa Dunava zbog formiranja akumulacionog jezera hidroelektrane Djerdap. Savremeno naselje pominje se od 1467 godine. U poslednja tri popisa, primecen je pad u broju stanovnika. Velika i Mala reka se spajaju u selu Boljetin, tvoreci Boljetinsku reku. Razgranati sliv ovih reka sakuplja vode Leve i Desne reke, Grabovice, Strakovice, Isenje i Velikog potoka. Ovo podrucje spada u oblasti sa najbujnijom vegetacijom na Djerdapu, gde su za samo nekoliko godina nakon prestanka sistematske eksploatacije suma sumski putevi uspeli da potpuno zarastu. U selo Boljetin moze se stici i sa druge strane, silazeci sa puta Majdanpek - Milanovac makadamskim putem niz Liskovac prateci po lepoj dolini tok reke Desne i Velike na kraju i Boljetinske reke.
Selo Mosna nalazi se na uscu Porecke reke u Dunav, pored dunavske magistrale. Na sadasnjem mestu nalazi se od 1970. godine gde je premestena makon izgradnje HE Djerdap a ranije se nalazila dva kilometra nizvodno. Atar sela mosna ima 3799 ha zemljista i po popisu od 2002 godine imalo je 787 stanovnika. Prvo istorijsko pominjanje Mosne datira iz 1730. g (za vreme austrijske okupacije 1718-1739. g.) kada je imala 11 kuca, u kojima su ziveli Vlasi, a naselja na tom mestu postoje jako dugo. Naselje je verovatno ranije osnovano, medjutim za vreme turske vladavine nisu vrseni sistematski popisi, ili bar nisu ostali sacuvani pisani tragovi o tome. Prvi stanovnici Mosne bili su iz (Negotinske) Krajine, a kasnije su se doselili begunci iz Vlaske. Stanovnici Mosne bave se stocarstvom, poljoprivredom i ribarstvom a dobri su i uslovi za razvoj turizma. Dosta stanovnika Mosne nalazi se na privremenom radu u inostranstvu.
Na severozapadnom delu mirocke visoravni na uzvisici koju okruzuju izvorista recica Gradasnica, Golubinjska reka, Ravna reka, Buljevica i Valja Mare , smesteno je selo Miroc koje je ime dobilo po istoimenoj planini Miroc na kojoj se nalazi. Miroc i Mirocevo osnovano je , zvanicno 1872 godine. Selo Miroc se na ovoj lokaciji pominje u dekretu Obrenovica iz 1872 godine .
Uz selo se vezuju mnogobrojne legende jer se planina Miroc cesto pominje u narodnoj pesmi vezano za mitoloskog junaka
Marka Kraljevica. Miroc i njegove lekovite trave se spominju i u doba turske vladavine u narodnoj pesmi „Kraljevic Marko i
vila":
„ Bogom brate, Kraljevicu Marko,
Visnjim Bogom i svetim Jovanom!
Daj me pustaj u planinu zivu,
Da naberem po Mirocu bilja,
Da zagasim rane na junaku."
Danas je selo Miroc zivopisno selo sa modernom infrastrukturom , saobracajno povezano asvaltnim putem duzine oko 12
kilometara sa Djerdapskom klisurom i nesto losijim neasvaltiranim putem duzine oko 17 km, sa Brzom Palankom.
Selo Miroc prema popisu iz 2002.g. ima oko 153 domacinstva i oko 406 stanovnika
a od tog broja skoro polovina je na privremenom radu u zemljama clanicama "Evropske Unije".
Selo Miroc ima dobre uslove za razvoj turizma a narocito seoskog turizma zahvaljujuci bogatstvu i lepoti planinskih
pejsaza i miru koji nicim nije ugrozen.
Zbog svog polozaja moze se nazvati vazdusnom banjom i pravim mestom za odmor, okruzuju ga velike povrsine bukove i hrastove
sume bogate biljnim i zivotinjskim svetom.
Sume su bogate sitnom i krupnom divljaci, ekosistem Miroca je ocuvan jer u blizini nema nijednog zagadjivaca.
Selo Miroc i planina Miroc pruza mogucnost proizvodnje pre svega zdrave i ekoloski ciste hrane, kako voca i povrca,
tako i mleka i mlecnih preradjevina.
U samom centru sela nalazi se cuveni bunar Kraljevica Marka.
Golubinje je naselje u Srbiji u opstini Majdanpek. Nalazi se na samoj obali Dunava, 12 kilometara od Donjeg Milanovca prema Kladovu i Djerdapskoj klisuri. Najveci zaselak je naselje Gradasnica. Prema popisu iz 2002. bilo je 1079 stanovnika (prema popisu iz 1991. bilo je 1305 stanovnika). U okviru sela, pored navedenog zaseoka Gradasnice, nalaze se još zaseoci Strbac, Kopana Glavica i Malo Golubinje. U okviru sela nalaze se 3 skole, jedna u samom selu a po jedna na Strpcu i Kopanoj Glavici. Danasnje selo je naseljeno nakon izgradnje Hidroelektrane Djerdap 1970. godine i potapanja starog Golubinja. Stanovnistvo se uglavnom bavi stocarstvom, poljoprivredom i ribarstvom a dobri su uslovi za razvoj turizma. U naselju Golubinje zivi 898 punoletnih stanovnika, a prosecna starost stanovnistva iznosi 44,2 godina.
