Selo Crnajka nalazi se na magistralnom putu od Majdanpeka prema Boru i pruza se pored istoimene reke koja se uliva u Porecku reku i na kraju u Dunav.Prema popisu iz 2002. bilo je 1099 stanovnika (prema popisu iz 1991. bilo je 1256 stanovnika). Skola u Crnajki iz 1819. najstarija je u okolini, ali je 2010. potpuno renovirana tako da se sve priredbe, igranke, svecanosti i skupovi u selu sada odrzavaju u ovoj zgradi. Fiskulturna sala je savremeno opremljena spravama za vezbe i klimatizacijom, tako da je dostupna turistima za rekreaciju dok borave u selu.
Crkva Uspenja svete Bogorodice je podignuta 1896., ima stare ikone radjene u tehnici duboreza i oslikavane u boji, a pod ovog hrama je autentican i izradjen od cigli. Crnajka ima izuzetan polozaj u odnosu na tri planine kojima je okruzena (Deli Jovan, Stol i Veliki krs) i to joj daje prednost pri razvoju izletnickog i planinarskog turizma, a upravo zbog ovih planina selo obiluje izvorima pitke vode, koji se slivaju u dve manje recice i formiraju reku Crnajku koja protice kroz selo i dalje se uliva u Sasku reku. U neposrednoj blizini nalazi se i istorijski spomenik, Miloseva kula iz cetrnaestog veka, koju su Turci posle Kosovske bitke srusili sa tri strane, ali je cetvrta strana ostala da prkosi vremenu i cuva legendu o kuli vise od sest vekova. U ovom zivopisnom kraju, kojeg odlikuje lepota prirode, zdrav vazduh i pitka, hladna voda, postoji visedecenijska tradicija sakupljanja sumskih plodova i pecurki. Stari, retki zanati ovde nisu zaboravljeni i u dvoristima nekih kuca se i dalje nalaze masine za strugarstvo i vodenicarstvo. Putem igara i odlicne gastronomije, suvenira od gline, duboreza i rezbarstva, mestani cuvaju, ali i razvijaju tradiciju, kulture i narodnih obicaja Vlaha. Stanovnici Crnajke organizuju i dve manifestacije: "Uskrsnje dane folklora" gde je pored folklornih igara poseban akcenat stavljen na tradicionalne seoske igre, takmicenja u ukrasavanju jaja i promociju specificnih seoskih proizvoda i "Delijovanske dane pcelara", sa strucnim predavanjima, prodajnom izlozbom, opremom.
Rudna Glava je naselje u Srbiji u opstini Majdanpek. Prema popisu iz 2002. bilo je 2309 stanovnika (prema popisu iz 1991. bilo je 2549 stanovnika). Tragovi postojanja naselja na ovom mestu vide se od najdavnijih vremena a danasnje naselje pominje se od 1723. godine. U blizini naselja se nalazi istoimeni arheoloski lokalitet, centar ranog praistorijskog rudarstva, koji se danas nalazi pod zastitom Republike Srbije, kao arheolosko nalaziste od izuzetnog znacaja. Rudna glava nalazi u brdovitom kraju sa mnogo recnih tokova a sastoji se osim od centralnog dela sela i od cetiri veca zaseoka: Blizna, Krs, Sopot i Bukova Glava.
Kroz selo protice reka Saska koja izvire ispod brda Markov Krak kod Majdanpeka i nakon sto se u nju uliju brojne pritoke kod Miloseve Kule spaja se sa rekom Crnajkon i formiraju reku Porec koja kod Donjeg Milanovca utice u Dunav. Selo je na sadasnjem mestu osnovano i pominje se od 1723 godine. U selu postoji osnovna skola koja je dobro utemeljena i ima dugu tradiciju. Nadomak sela nalaze se spomenici prirode Valja Prerast i bigrena akumulacija sa slapovima Beli izvorac, prave atrakcije prirodnih vrednosti. Po jedinstvenoj oceni naucnika rec je o najstarijem evropskom rudniku, koji je istovremeno i najocuvaniji objekat ove vrste u svetu. Kasniji tragovi vezani su takodje za arheometalursku delatnost, i nema znacajnijeg istorijskog razdoblja a da ovde nije bio aktivan neki od rudokopa. Sam naziv sela Rudna Glava upucuje na to, a istrazivaci pretpostavljaju da potice iz srednjeg veka. Rudnici su bili aktivni i pod Turcima, a takodje i u vreme tzv. Austrijske okupacije (1718-1739). Sticajem okolnosti, u Rudnoj Glavi je krajem 1848. godine pocela obnova rudarstva u Srbiji. Dvadesetak kilometara udaljeno od Majdanpeka, selo Rudna Glava, splet je autenticne seoske sredine, gostoprimstva i neponovljive prirode, sa dobrim potencijalima za razvoj izletnickog i planinarskog turizma.
Klokocevac je naselje u Srbiji u opstini Majdanpek. Nalazi se pokraj Porecke reke, na raskrscu je puteva za Majdanpek, Negotin i Donji Milanovac. Prema popisu iz 2002. bilo je 711 stanovnika (prema popisu iz 1991. bilo je 880 stanovnika). Selo je poznato po proizvodnji cumura u cumuranama. Ovde se nalazi FK Radnicki. U naselju Klokocevac živi 603 punoletna stanovnika, a prosecna starost stanovništva iznosi 45,7 godina. U naselju ima 254 domacinstva. Selo se u istorijskim izvorima pominje od 1783. godine. Nalazi na lepom mestu u nezagadjenom prirodnom okruzenju u dolini Porecke reke i njenog usca u Dunav. Stanovnistvo se bavi uglavnom stocarstvom i poljoprivredom. Uz odredjenu podrsku radnika na privremenom radu u EU koji su u selu u znacajnom broju i sve postojece povoljne uslove moglo bi doci do znacajnog razvoja seoskog turizma.
Topolnica je pitomo selo u donjem toku Porecke reke, na njenoj levoj obali, koje sa oko 800 stanovnika odaje sliku skladno organizovanog naselja u lepo okruzenje ocuvane, nenarusene prirode. Mesto se pominje od 1723 godine. Mostom koji spaja obale reke povezano je sa magistralnim putem Majdanpek - D. Milanovac. U plodnoj dolini Porecke reke, ispod obronaka Bukove glave i sa istoka obronaka Miroc planine i "okolnih kulmi", formirano je naselje Topolnica, u nekim dokumentima nazvano i "Тоponica". Naselje prvobitno je bilo smesteno kod mesta ,"Seliste", a krajem 18.veka doslo do preseljenja na sadasnju lokaciju.
Okolni tereni su svojevrsna sumska oblast u kojoj rastu mnoge vrste pecuraka, lekovitih trava, sumskih plodova, u gotovo nedirnutim predelima, koji cuvaju izvornost, i onu privlacnu divljinu i neokrnjenost od dodira savremene civilizacije. Kulme u Topolnici su prica za sebe, i svojevrsna ucionica na otvorenom, koje na malom prostoru nude povratak u davno prohujalo vreme, i susret sa prosloscu koju smo gotovo zaboravili. I pored prepznatljive bliskosti koja je sacuvana, kulme umiru naocigled svih nas. Bez obzira na to ipak mozemuo uzivati i sadasnjem trenutku koji jos cuva te stare vrednosti a sa nama i posetioci ovog kraja, kojih ce nadajmo se biti sve vise.
